Пт, 27 сентября, 18:24 Пишите нам






* - Поля, обязательные для заполнения

rss rss rss rss rss

Главная » НОВОСТИ » В блогах » Еще одна сказка Братьев Гримм

Еще одна сказка Братьев Гримм

24.01.2012 14:28

t_chagaeva

Перевела на родной язык сказку, которая называется "Сова". Иллюстрации Ларисы Пароевой. Прошу прощения у тех, кто не знает чеченского языка: решила эту сказку сегодня подарить вот этим юным френдам:

Масийтта бIешо хьалха, адамаш хIинца санна дукха хууш а, хIиллане а доцучу хенахь, цхьана жимачу гIалахь чIогIа тамашийна хIума хилира. Цу гIаларчу цхьана вахархочун божална чу, мичара еана а ца хууш, цхьа бухIа иккхира. И хIума буьйса юккъе яханчу хенахь хиллера. Ткъа Iуьйрана бухIа цу божална чуьра араяла ца хIуттуш Iаш яра, хIунда аьлча массо а зIакардаьхнаша, бухIанах шайн бIаьрг кхетча, Iаламат чIогIа гIовгIа йоккхура.

Iуьйрана цу гIаларчу вахархочун чохь долу гIуллакх деш волу белхало божална чу вахана цу чуьра ча дан. Цу чохь Iаш йолу йоккха, инзаре ирча бухIа а гина, кхеравелла иза. Ведда, шен хьолада волчу а веана, цуьнга аьлла белхалочо:

- Божална чохь Iаш цхьа инзаре Iаламат ду – суна и саннарг цкъа а гина а дац. Иза бIаьргаш а керчош Iаш ду. Цунна хIумма а хала дац стаг дийна воллушехь дIакхалла!

- Хьо мел майра ву-м хаьара суна! – аьлла хьоладас. – Хьайна елла котам гича а, карахь гIаж йоцуш цунна улло ваха ваьхьар вацара хьо-м. Вахана, хьожур ву со, и хIун Iаламат ду.

Хьолада майрра божална чу а ваьлла, дIасахьаьжна. Амма шена цу чуьра инзаре экха гича, шен белхалочул а чIогIа кхеравелла иза. Ши гIулч а тесна, божална чуьра ара а иккхина, лулахой болчу агIор дIаведда иза. Цо дехар дина цаьрга и тамашийна экха дIаэккхо гIо де шена аьлла.

- Нагахь, и цу чуьра арадалахь, ерриг а гIала кхераме хир ю! – бохуш, дуьйцура цо массаьрга а.

И хIума бахьана долуш ерриг а гIалахь къаьхьа къурс иккхина. Массо а стаг карахь гоьмукъаш а, шаданаш а, мангалш а, дагарш а долуш, тIаме баха кечбелча санна схьагуллуш хилла. Цара божална го бина.

Царах уггар майра верг карахь гоьмукъ а болуш, божална чуваьлла. Чуволлушехь, шийлачу маьхьарца араиккхина иза цу чуьра. Дукха кхеравелла, цхьа а дош алалуш ца хилла иза. Кхин ши стаг а гIоьртина цу чуваха, амма и шиъ а, хьалхарниг санна, кхеравелла, араиккхина.

Эццахь юккъеваьлла гIалахь массарна а вевзаш волу тIемало. Иза ницкъ болуш а, зоьртала дегI долуш а хилла.

- Схьахетарехь, шу кхузахь ерриш а кIиллош ю, - аьлла цо, дIаса а хьаьжна. – Цу экхане хьежарх, иза цу чуьра арадер ду моьтту шуна?

Цо шена гIагI а, тур а, гоьмукъ а схьабаийтина. Цу герзаца божална чуваха кечвелла иза. Цунна хьалха божалан неIарш дIайиллина. ТIаккха массарна а бухIа гина. Божалан дукъуна тIе а хиъна йаш хилла иза. Майрачу стага шена лами схьаба аьлла. Иза дIа а нисбина, цу тIе хьалавала кечвелла майраниг.

Бухахь лаьтташ болчара маьхьарий хьоькхуш хилла:

- Майрра! Майрра хьалавала!

И маьхьарий шена хезча, кхераелла, ша мичахь дIалечкъар ю ца хууш, тIемаш детташ, бIаьргаш керчош хилла бухIано.

- УхI-ухI! УхI-ухI! – аьлла бухIано, зIок вовшах а етташ.

- Тоха цунна! Тоха! – бохуш хилла лахахь гулъеллачу адамийн тобано.

«Сан меттахь шу делхьара-м хьоькхур бацара хьуна аша и мохь», бохуш, ойла еш хилла майраниг.

Кхин а цхьажимма хьалаваьлла волу иза, кхин са а ца тохаделла, вегош, охьавоьссина лами тIера. Кхин цхьа а стаг ца ваьхьна цо динарг дан. Массо а стаг ойла еш хилла, шаьш цу боккхачу балех гIала кIелхьара муха йоккхур яра те, бохуш. Дуккха а хан яьккхина цара и ойла еш. ТIаьххьара а цу божалина еа маьIIера цIе тесна цара. Божала даьгна дIадаьлла, цуьнца цхьаьна яьгна дIаяьлла миска бухIа а.

Цу хIуманах ца тешаш волчо, цига а вахана, хатта мегар ду.

И все-таки решила поместить здесь сказку и на русском языке тоже. Порадуйте детей.

СОВА

Сотни лет назад, когда люди не были ещё такими умными и хитрыми, как теперь, случилось в одном маленьком городке странное происшествие.

Залетела однажды из лесу большая сова в сарай одного горожанина. Было это ночью. А когда настало утро, сова побоялась выбраться оттуда, потому что все птицы, как только завидят сову, поднимают страшный крик.

Пошёл утром работник этого горожанина в сарай за соломой. Увидал он в углу сарая сову, такую огромную да страшную, испугался, прибежал к своему хозяину и говорит:

- В сарае чудовище сидит, какого я ещё отроду не видывал. Такое страшное, глазищами ворочает. Ему, пожалуй, ровно ничего не стоит проглотить человека прямо живьём.

- Знаю я тебя, какой ты храбрец, - отвечал хозяин. - Стоит тебе увидеть дохлую курицу, так ты даже к ней без палки подойти боишься. Пойду-ка я сам посмотрю, что это там за чудовище.

И хозяин храбро отправился в сарай, вошёл туда и огляделся вокруг. Но как только увидел страшного и диковинного зверя, испугался не меньше работника.

В два прыжка выскочил он из сарая, помчался к соседям и стал их упрашивать помочь ему избавиться от опасного невиданного зверя.

- Ведь стоит ему выйти из сарая - весь город будет в опасности! - уверял он.

Поднялся тут во всём городе переполох. Собрались горожане с пиками, граблями, косами, топорами - ну прямо как на войну. Окружили они сарай со всех сторон.

Самый храбрый из них с копьём наперевес вошёл в сарай. Вошёл, да сейчас же с криком и выскочил обратно, от страха слова сказать не может.

Попробовали было войти в сарай ещё двое, но и эти перепугались не меньше первого.

Но вот выступил вперёд знаменитый в городе воин, сильный и высокий.

- Вижу я, все вы трусы, - сказал он. - Разве одним только гляденьем выгонишь чудовище? Это дело не шуточное.

Он велел принести латы, меч, копьё и вооружился с ног до головы.

Перед ним настежь распахнули двери сарая, и тогда все увидели сову. Она уселась как раз посередине на большой поперечной балке. Храбрец велел принести лестницу. Принесли лестницу, приладили, стал храбрец по ней взбираться.

А все, кто стоял внизу, кричали:

- Смелей, смелей! Сова услышала крики - не знает, куда и спрятаться, совсем перепугалась. Захлопала крыльями, взъерошила перья, заворочала глазами, защёлкала клювом и хрипло заухала:

- Ух-ух! Ух-ух!

- Бей её, бей! - кричала толпа.

"Поставить бы вас на моё место, так не закричали бы "бей", подумал храбрец.

Поднялся он ещё на одну ступеньку, да не выдержал - задрожал и чуть живой от страха спустился обратно. А уж после него никто больше не решился подвергать себя такой опасности.

Стали все думать, как спасти город от ужасной беды. Долго думали.

Наконец придумали - подожгли сарай со всех четырёх углов. Сарай сгорел, а вместе с ним сгорела и бедная сова. Кто этому не верит, пусть сам туда пойдёт да спросит.

http://t-chagaeva.livejournal.com/21457.html

Нашли ошибку в тексте? Выделите ее мышкой и нажмите: Ctrl+Enter

Поделиться:

Добавить комментарий




Комментарии

Страница: 1 |